7 curiosidades da Noite de San Xoán

Xa chega San Xoán!! E o número sete convírtese no seu protagonista: sete herbas, sete saltos sobre o lume, beber de sete fontes, recibir sete ondas do mar. Pero, por que este número? É o número máxico por antonomasia e simboliza os graos de perfección. O número sete -dixo Hipócrates- polas súas virtudes ocultas, tende a realizar tódalas cousas; é o dispensador da vida e fonte de tódolos cambios, pois incluso a lúa cambia de fase cada sete días. Para non romper a maxia, este ano déixovos un post tamén con SETE curiosidades sobre esta festa tan arraigada na nosa comunidade. Comezamos!!


Curiosidade 1. Os celtas chamaban Alban Heruin a esta festividade; o seu significado era o de celebrar o instante no que o Sol se achaba no seu máximo esplendor, cando duraba máis tempo. A partir de aquí, os días vanse facendo máis cortos ata o solsticio de inverno.

Curiosidade 2. O baño de medianoite. Ás doce en punto, si nos bañamos no mar ou nos lavamos en fontes milagreiras ou santas, serviranos de remedio para case calqueira mal, xa que estas aumentan neste día e a esa hora as súas propiedades.

Curiosidade 3. Si a medianoite se fai unha cruz nas árbores, estes producirán o dobre de froito.

Curiosidade 4. Se tes parella e queres saber se te casarás con ela, debes por un bol con auga e dúas agullas. Se as mesmas se xuntan ao final da noite, a resposta será un si.

Curiosidade 5. Lavarse a cara, pero sin mirarse ao espello. En algúns lugares a tradición di que hai que lavarse a cara xusto a medianoite. Pero hai que ter en conta que si te miras ao espello despois de facelo, o feitizo non funcionará.

Curiosidade 6. Hai sete prantas que non poden faltar na elaboración das famosas herbas de San Xoán: 

- O fiúncho ou hinojo. Herba de obriga, corre os malos espíritus e é especial contra o mal de ollo.

- O fento macho ou helecho. É un fento velenoso. En xeral é un antiparásito.

- O codeso. É un arbusto sagrado para os galegos. Utilizábase para facer vasoiras e varrer a casa dos malos espíritos.

- A abeloura ou herba de San Xoán. Empregábase na menciña tradicional coma cicatrizante, adstrinxente e antiséptica. O refraneiro di que "A herba de San Xoán limpa a cara de grans".


- A malva común. Serve contra a bronquite, afeccións dixestivas, nervios, etc. O refrán di "Cun horto e un malvar hai menciñas para un fogar".

- O romero ou romeu. Crese que é a herba que realmente protexe e purifica os fogares galegos por excelencia.


- A herba luisa. É unha herba especial para os amoríos. 


Tamén se empregan como herbas de San Xoán: Deladeira, Trobisco, Espadana, Artemisa, Macela, Herba punteira, Roseira brava e moitas máis.

Follas de Sabugueiro, Nogueira, Amieiro, Hedra, Carballo, Visgo.

Outras herbas son: tomiño, folla de cana, ruda, hortelá, mentraste, estraloque, herba lemona, ourego, loureiro, verxebán, allo, herba do Carme, silveira, folla de figueira, folla de umeiro, folla de laranxeira, hortensia, folla de viña branca, arzais, rosas de nabo, ágramo, herbas de san Pedro; rosas de sábrego; poutas de lobo, follas de castiñeiro e árnica falsa entre outras.

Árnica falsa ou flor de San Xoán

A preparación chámase "facer o cacho" e consiste en coller auga de sete fontes. Hai que deixalas á intemperie, que lle caia o orballo, durante a noite. Á mañá seguinte lavámonos con esa auga recendente, especialmente a cara e os pés para purificar a pel. Así procuramos non avellentar, sandar e previr enfermidades cutáneas e rexuvenecer a pel.

Curiosidade 7. A máis coñecida en todo o mundo. Apunta aquelo que queiras olvidar nun papel e quéimao.


2 comentarios: